CİHÂD-I EKBER

Kelimelerde nükte var; geçersen sûretinden..
Sırf manâdır o; Kelim'den akseden..

Mushaf bir işarettir; asl olan kitaba..
O'ndan dahi geçmedikçe; varılamaz Zât-ı Hakka...

Yürünesi bir yol var zannetme..
Yoldan maksad nedir biline..

Bu yolda son ile baş hep AYNı..
O'nca mücadeledir asıl şaşılacak OLÂNı...

Mücâdeleden dem; perdenden geçmektir..
Perdeden geçene; peki cihâd ne ola!..

Hayret makâmı derler ol ân'a..
Hiç ardı kesilesi değil...

Mustafâ Alp

17.11.2012

İzmir

KELİME-İ MÂRİFET

İnsan'ı Yıldız'dan ayıran dil imiş.

Yoksa sanmayın ki; bir fark ola.

Kelimeler bu sırrın aslı imiş.

Yıldız İnsan'da gizli; İnsan Yıldız'da.




Başın göğe kaldır, bir bak yüzüne.

O yüzdeki cevherin bir dal içine.

Ne olup çıktığın bilircesine.

Kelimeler sana giz değil imiş.




Dile geldim Dua dediler.

Sustum, konuşmadım "Ahmed" dediler.

Dediler de "BEN"i bilemediler.

Bilen, bilinen hep sır imiş.




Sırrın da içine dalmadan.

Dalıp da "Âma" olmadan.

Olup da dile dönmeden.

Seyr tamam olmaz imiş.











Mustafâ Alp

07.11.2012

İZMİR